Μα τώρα που ξεπατώσαμε δύο εκατομμύρια παραγωγικά ελαιόδενδρα για να φτιάξουμε αεροδρόμιο στον νομό Ηρακλείου Κρήτης και να πλουτίσουμε από τον τουρισμό, βρήκε την ώρα να πάει στον Θεό το ελαιόλαδο;
Σε λίγο δηλαδή που θα φυτέψουμε φωτοβολταϊκά στους κάμπους, θα γίνουνε πανάκριβα τα δημητριακά και τα λαχανικά;
Κι όταν γεμίσουμε με ανεμογεννήτριες τα βουνά και τα καμμένα δάση, θα στερέψουν τα πηγάδι…
Μα τώρα που ξεπατώσαμε δύο εκατομμύρια παραγωγικά ελαιόδενδρα για να φτιάξουμε αεροδρόμιο στον νομό Ηρακλείου Κρήτης και να πλουτίσουμε από τον τουρισμό, βρήκε την ώρα να πάει στον Θεό το ελαιόλαδο;
Σε λίγο δηλαδή που θα φυτέψουμε φωτοβολταϊκά στους κάμπους, θα γίνουνε πανάκριβα τα δημητριακά και τα λαχανικά;
Κι όταν γεμίσουμε με ανεμογεννήτριες τα βουνά και τα καμμένα δάση, θα στερέψουν τα πηγάδια και οι πηγές, θα πάει η τιμή του πόσιμου νερού στον Θεό κι αυτή;
Τώρα που κάναμε τη γη και τον βυθό της θάλασσας οικόπεδα για δόμηση, εγκατάσταση βιομηχανιών ενέργειας, αντλήσεις, εξορύξεις, τώρα που θα έχουμε λεφτά, δεν θα έχουμε να φάμε; Τώρα θα χάσουμε τη γη κάτω απ’ τα πόδια μας;
Μα είναι δυνατόν; Τι τάιμινγκ είναι αυτό; Αφού έχουμε ρυθμούς ανάπτυξης και επενδυτικές βαθμίδες επαρκείς.
Απαπα, δεν νομίζω. Όλα καλά θα πάνε.